OP TV? Waarom ik ‘ja‘ zei

Hoe geef je in 2 minuten een inhoudelijke kloppende weergave van wat een coaching met de inzet van een hond kan betekenen? Dat was de uitdaging toen ik blij verrast instemde mee te doen met een filmpje voor RTLZ over coaching. Na een gedegen voorbereiding sta ik dan op een ochtend in het buitengebied van Tilburg met een camera op mijn neus. Oeps, waar is de goed geoefende tekst gebleven? De vriendelijke cameraman en regisseur ten spijt komt het geheel toch wat strakker over dan ik bedoeld had. Zo’n eerste keer voor de camera is spannender dan ik dacht. Daarnaast wil ik dat mijn honden en coachee zich ook op hun gemak voelen en heeft de cameraman eigenlijk al koffie gehad? En sta ik zelf wel stevig met mijn voeten op de grond? Enfin genoeg sporen die me bezig houden.

Uiteindelijk gaat het er om dat ik graag mensen deelgenoot maak van een bijzondere manier van werken die snel inzicht geeft in ontwikkelvragen. Inzichten die tijdens opeenvolgende coachings praktisch worden toegepast en op die manier eigen worden. Deelnemers vertellen me dan ook nadien dat het een ervaring is die ze niet snel vergeten. Mijn eigen ontdekking van deze manier van werken was een heel waardevol cadeau dat ik nog steeds aan het uitpakken ben. Dat heb ik graag willen laten zien in dat korte filmpje dat ik natuurlijk een volgende keer weer heel anders zou doen. Ook ik mag telkens weer leren.

Blij verrast zeg ik ‘ja ‘ op de vraag of ik wil meedoen met een filmpje op RTLZ over coachen met honden. Mijn enthousiasme hierover wil ik graag delen en wie weet wat het nog oplevert aan klandizieDuidelijk is dat het er allemaal gedicideerder opstaat dan bedoelt is. Dat blijkt lastig want hoe breng je het proces van de coachee met alle stappen en inzichten die ze opdoet genuanceerd in beeld?